Konkurs na komiks w ramach kampanii „Pomarańczowa wstążka” (dla uczniów klas IV-VIII)

„Pomarańczowa Wstążka” – kampania trwająca od 1 do 19 listopada 2024 r. Jej celem jest zwrócenie uwagi na problem przemocy wobec dzieci i młodzieży.

Przemoc domowa, rówieśnicza, przemoc w Internecie, to bardzo dramatyczne zjawiska społeczne, Dzieci i młodzież jej doświadczające , często czują się osamotnione i pozbawione wsparcia. Wpływa to negatywnie na ich rozwój emocjonalny i społeczny, a także na zdrowie fizyczne i psychiczne.

Kampania „Pomarańczowa Wstążka” to wyraz sprzeciwu wobec krzywdzenia dzieci, młodzieży oraz wyraz solidarności z ofiarami przemocy. Ma na celu uwrażliwienie społeczeństwa na ten problem oraz promowanie idei uważnego rodzicielstwa.

Możemy przyłączyć się do tego sprzeciwu poprzez udział w konkursie plastycznym na komiks „ Jak walczyć z przemocą”.

Wszystkich uczniów kl. IV-VIII sympatyków tworzenia historyjek obrazkowych zapraszamy do udziału w naszym konkursie na komiks . Zachęcamy Was, aby w formie rysunku albo w postaci grafiki komputerowej opowiedzieć jakąś historię o przemocy wobec dzieci, młodzieży, ze wskazaniem ,gdzie mogą szukać pomocy, z kim o tym mogą porozmawiać.

Zasady uczestnictwa:
Technika ( farby, wyklejanka, ołówek, tusz, grafika komputerowa itp.) i format pracy dowolne.
Prace muszą zostać wykonane indywidualnie oraz samodzielnie.
Podpisane prace ( imię, nazwisko i klasa) należy składać do 28 listopada 2024 roku w gabinecie pedagoga ( parter, pokój nr7).
Wyniki konkursu będą ogłoszone na początku grudnia 2024r.

Inspiracją do przedstawienia tego tematu mogą być słowa:

MAMO, TATO!

Słuchasz uważnie, kiedy coś opowiadam. Odkładasz gazetę, wyłączasz telewizor, zawsze zwracasz się do mnie twarzą.
Starasz się zrozumieć co przeżywam, co się ze mną dzieje, co tez nowego się wydarzyło. I cieszysz się i smucisz razem ze mną.
Zauważ mnie w różnych sytuacjach: kiedy jestem smutny lub wesoły, nie tylko wtedy , kiedy coś zbroję.
Rozmawiasz ze mną i pytasz, co myślę o niektórych sprawach, nie okłamujesz mnie myśląc , że i tak nie rozumiem.
Razem ze mną ustalasz, co w domu należy do moich obowiązków.
Krzywdzisz mnie, gdy mówisz:

• nic nie potrafisz zrobić, jak należy,
• nie jesteś moim dzieckiem
• wykończę się przez Ciebie,
• nie pleć bzdur,
• z Ciebie i tak nic nie wyrośnie
• żałuję , że w ogóle przyszedłeś na świat.
  Przytul mnie i kochaj takim, jakim jestem.